چرا بایرن مونیخ امسال افت کرد؟
عدم ثبات روی نیمکت و مدیریت داخلی
یکی از عوامل اصلی افت بایرن در این فصل، بی‌ثباتی در کادر فنی بود. تغییرات مدیریتی و تصمیمات شتاب‌زده در خصوص مربیان، روحیه تیم را تضعیف کرد. اخراج ناگهانی مربی‌ها بدون فرصت کافی برای پیاده‌سازی برنامه‌ها باعث شد تیم از لحاظ ذهنی دچار سردرگمی شود. چنین تغییراتی در تیمی که به نظم مشهور است، یک ضربه جدی محسوب می‌شود. حتی بازیکنان اصلی نیز از این تصمیمات غافلگیر شدند. وقتی رهبری مطمئن در کنار زمین نباشد، تیم در میدان نیز هماهنگی لازم را از دست می‌دهد. بایرن فصل را با تنش‌های مدیریتی آغاز کرد و این تا پایان باقی ماند.
مشکلات خط دفاعی و عدم انسجام عقب زمین
خط دفاع بایرن در این فصل پر از اشتباهات فردی و عدم هماهنگی بود. جابه‌جایی زیاد در قلب دفاع و نبود زوج ثابت، موجب شد تیم در بسیاری از بازی‌ها گل‌هایی آسان دریافت کند. مدافعان میانی در پوشش‌ها، جای‌گیری‌ها و دفع توپ‌ها ضعف نشان دادند. حتی حضور مدافعان باتجربه هم نتوانست از این افت جلوگیری کند. بسیاری از گل‌هایی که بایرن دریافت کرد، به‌دلیل اشتباهات ساده و پیش‌بینی‌پذیر بود. دفاعی که روزگاری نقطه قوت بایرن بود، امسال به نقطه ضعف بزرگی تبدیل شد. این ضعف به تیم‌های حریف اعتماد به نفس مضاعف داد.
افت فُرم ستاره‌های کلیدی تیم
بسیاری از ستاره‌های بایرن نتوانستند در سطح همیشگی‌شان ظاهر شوند. بازیکنانی مثل سانه، گنابری و کیمیش در بخش‌هایی از فصل از نظر آمادگی بدنی یا روحی افت کردند. نبود یک گلزن ثابت در خط حمله نیز فشار زیادی به هافبک‌ها وارد کرد. بازیکنان کلیدی که همیشه در بازی‌های سخت تفاوت ایجاد می‌کردند، این بار درخشش همیشگی را نداشتند. حتی در بازی‌های بزرگ نیز شاهد عملکردهایی معمولی از سوی ستاره‌ها بودیم. وقتی رهبران فنی تیم افت می‌کنند، طبیعی است که کل تیم دچار افت شود. این ضعف باعث شد بایرن در لحظات حساس نتیجه لازم را نگیرد.
وابستگی بیش از حد به حرکات فردی
در بسیاری از بازی‌ها، بایرن برای رسیدن به گل بیشتر روی حرکات فردی بازیکنان تکیه داشت تا اجرای یک برنامه تاکتیکی منسجم. این رویکرد در برابر تیم‌های ضعیف شاید جواب دهد، اما مقابل رقبای بزرگ به مشکل می‌خورد. عدم وجود طرح مشخص حمله یا سیستم هماهنگ برای نفوذ، باعث شد موقعیت‌سازی تیم کاهش یابد. در برخی بازی‌ها، تیم صرفاً به خلاقیت فردی بازیکنان متکی بود. این مسأله نشان‌دهنده فقدان انسجام در برنامه بازی بود. وقتی تیمی برنامه‌ریزی نداشته باشد، در روزهای سخت نمی‌تواند راه‌حلی پیدا کند.
افزایش رقابت در بوندس‌لیگا و فشار بیرونی
برخلاف سال‌های گذشته که بایرن فاصله زیادی با رقبا داشت، امسال تیم‌های دیگر مانند لورکوزن، دورتموند و لایپزیگ بسیار پیشرفت کرده بودند. آن‌ها با برنامه‌ریزی دقیق و خریدهای هدفمند، رقابت را بسیار فشرده کردند. این فشار از سمت تیم‌های دیگر باعث شد بایرن در بازی‌های لیگ راحت امتیاز از دست دهد. از طرفی، هواداران و رسانه‌ها نیز انتظارات بسیار بالایی داشتند و این باعث شد فشار روانی مضاعفی به تیم وارد شود. در چنین فضایی، افت نتایج تبدیل به یک بحران می‌شود. بایرن در برابر این فشار نتوانست ایستادگی کند.